निरोप समारंभ चारोळी

निरोप समारंभ कार्यक्रमाच्या निमित्ताने प्रत्येकाला आपल्या मनातील मनोगत व्यक्त करण्याची नवी संधी मिळते. आपल्या मित्रांविषयी, आपल्या मैत्रिणींविषयी व आपल्या शिक्षकांविषयी विषयी असलेला आदर व्यक्त करण्याची एक संधी असते ती. शब्दांची मर्यादा राखून मनसोक्तपणे बोलण्याची संधी या कार्यक्रमांमध्ये प्रत्येक विद्यार्थी विद्यार्थ्यांनीला दिली जाते. निरोप समारंभाच्या कार्यक्रमांमध्ये विद्यार्थी व विद्यार्थिनी आपल्या शिक्षकांविषयी व शाळेविषयी आभार मानण्यासाठी व निवृत्ती घेणार्‍या शिक्षकांना निरोप देण्यासाठी आज आपण या पोस्टमध्ये निरोप समारंभ मनोगत कविता तसेच निरोप समारंभ शायरी घेऊन आलो आहोत. निरोप समारंभ शायरी व निरोप समारंभ चारोळ्या निरोपाचा क्षण जणू हळव्या त्या फुलांचा, आठवणींची गर्दी जणू क्षण हा दुखाचा. niropacha kshn janu halvya tya fulancha, athvaninchi gardi janu kshan ha dukhacha. प्रत्येक कळीला हक्क आहे फुलण्याचा फूल म्हणून जगण्याचा त्याचप्रमाणे जन्मसिद्ध हक्क आहे आमचा आदरणीय लोकांचा मान राखण्याचा, एक आदर्श व्यक्ति म्हणून जगण्याचा निरोप द्यायचा असतो, निरोप घ्यायचा असतो. pratyek kalila hakk ahe fulnyacha ful mhanunjagnyacha tyachpramane janmsidd hakk aahe amcha adarniya lokancha maan rakhnyacha, ek adarsh vyakti mhanun jagnyacha nirop dyayacha asato, nirop ghyayacha asato. निरोपाचे क्षण हे जवळ आले, निरोप कसा देऊ तुम्हाला दूर होताना नयनी अश्रु दाटून आले. niropache kshn he javal aale, nirop kasa deu tumhala dur hotana nayni ashru datun aale. कौशल्य माझ्यात इतके नाही की मी तुमच्या हृदयात घर करून जाईल, पण विसरणे सुद्धा अशक्य होईल इतक्या आठवणी तुमच्याजवळ सोडून जाईल. koushlya majhyat itak...

निरोप समारंभ व सेवानिवृत्ती शुभेच्छा मराठी – Retirement wishes in Marathi : मित्रांनो आज आपण Retirement शायरी पाहणार आहोत, जवळपास सर्वच कॉलेज, शाळा, कंपनी आणि सरकारी व खाजकी विभागांमध्ये सीनियर्स चे Retirement अथवा transfer होत राहते. त्यांच्या निवृत्ती च्या वेळी तुम्ही त्यांना सेवानिवृत्ती शुभेच्छा संदेश मराठी किंवा निरोप समारंभ शुभेच्छा देऊ शकतात. खरे आयुष्य सेवा निवृत्ती नंतरच सुरू होते. सेवा निवृत्तीच्या शुभेच्छा तुमचे कामासाठी असलेले समर्पण खरोखर प्रशंसनीय होते. मी अशा करतो की निवृत्ती काळात तुमच्या आयुष्यात आनंद आणि मिठीत सुख समृद्धी कायम राहो. Happy Retirement…! 💮🌼 शेवटी झालात तुम्ही रिटायर, आता बाय बाय टेन्शन, आणि हॅलो पेन्शन. रिटायरमेंटच्या अनेक शुभेच्छा..! सहवास सुटला म्हणजे सोबत काही सुटत नसते निरोप दिला म्हणजे नाते काही तुटत नसते धागे असता जुळलेले हृदयाचे हृदयाशी आपला माणूस दूर गेला तरी प्रेम काही आटत नसते आपणास सेवानिवृत्तीच्या अनेक शुभेच्छा या रोजच्या आयुष्यात खूप माणसे येतात अन् जातात त्यातील मात्र काहीच कायमची मनात राहतात जी खूप काही शिकवून जातात, अमूल्य क्षण देऊन जातात.. खरंच काही माणसं कायमचीच स्मरणात राहतात. Retirement Wishes in Marathi For Seniors सोडून आमची साथ तुम्ही दूर नाही तर आपल्या लोकांमध्ये जाणार आहात, वाईट वाटून घेऊ नका कारण आठवणी आपल्या कायम ताज्या राहणार आहेत. सेवानिवृत्ती बद्दल अनेक शुभेच्छा..! शून्यातून जग निर्माण करण्याची जिद्द आणि त्यासाठी करायचे कठीण परिश्रम या गोष्टींची शिकवण मला आपल्याकडून मिळाली आपणास सेवानिवृत्तीच्या अनेक शुभेच्छा..! आपणास एक नवीन स्वतंत्र आणि दीर्घ काळ सुट्टीच्या हार्दिक शुभेच्छा…! प्रामाणिकपणे सांगू तर आज मला थोडी ...

🆕 शाळेचा निरोप घेताना सर्व गुरूजनांना सादर प्रणाम करून, मी जिल्हापरिषद (शाळेचे नाव) -------- या वटवृक्षाच्या सावलीस आलेला एक छोटासा पक्षी आज निरोप समारंभा साठी उभा आहे. इथे बसलेल्या माझ्या प्रत्येक विद्यार्थ्याची अवस्था ही सासरी जाणाऱ्या नववधूप्रमाणे झालेली आहे. प्रत्येकाची शरीरे जरी इथे असली तरी मने मात्र, जुन्या स्मृतींना जागे करण्यात गुंग झालेली आहेत. खरंच ! किती अविस्मरणीय होता हा प्रवास ! याच मूर्ती शाळेत पाचव्या इयत्तेत माझ्यासारख्या मातीच्या गोळयाचे आगमन झाले. या मातीच्या गोळयाला कधी प्रेमाचा स्पर्श देऊन तर कधी शिक्षेरूपी दिव्यात तावून सुलाखून एका मूर्तीचे रूप दिले ते येथील शिक्षकांनी ! सुलाखून एका मूर्तीचे रूप दिले ते येथील शिक्षकांनी ! पाचवीपासून जशी माझी शारिरीक उंची वाढली तशी मानसिक उंचीही वाढली. माझ्या गुरूजनांनी फक्त अभ्यासातील विषयांशीच माझी मैत्री जमवली नाही तर, जगात कसे वागायचे, कसे जगायचे हे देखील शिकवले. अवघ्या सहा वर्षात या सुरवंटांचे रूपांतर फुलपाखरात झाले. सुरवंटांचे झाले पाखरू, सर्वत्र लागले भराऱ्या मारू. नवे जग, नव आशा, शोध घेण्याची जबर मनिषा। याच शाळेने लावले वळण, त्यांवर चढू यशाची चढण ॥ हे वळण लावण्यासाठी, गुरूजनांनी अविरत कष्ट घेतले. शिक्षकांनी आमच्या अज्ञानावर त्यांच्या ज्ञानाचा, अनुभवाचा, संस्कृतीचा लेप दिला. मनाच्या कोऱ्या करकरीत पाटीवर समतेचे, ममतेचे धडे गिरविले. आणि आज ती पाटी ज्ञानरत्नांनी शिगोशिग भरलेली आहे. शिस्तीशिवाय आयुष्य म्हणजे होकायंत्राशिवाय जहाज ! म्हणूनच, आमच्या जीवनाचा कटीपतंग न होण्यासाठी त्याने प्रेमाने शिस्तीचाही डोस पाजला. हे सर्व करताना त्यांनी प्रत्येक विद्यार्थ्याला एकाच मापात तोलले नाही. प्रत्येक दगडातील देव शोधून त्यांवर...

वेळ तुमची संपली, गरज तुमची सरली, निरोप-समारंभाने मला उखडल्याची जाणीव दिली! वर्षे अनेक झिजली, लोभने योजने सोडली, निरोप-समारंभाने मला उप-याची समज दिली! हृदयाने विचारली, बुद्धीने आचरली, निरोप-समारंभाने मला मनाची उपेक्षा दर्शविली! दैदिप्यमान कारकीर्द, चढता यशाचा आलेख, निरोप-समारंभाने मला 'एकट्याची' सोबत दिली! कालाय तस्मै नम:| नमस्कार ऐसा स्वत:, निरोप-समारंभाने मला 'माझी' नवी ओळख दिली! हिमांशु डबीर ०४-जुन-२००९ या ब्लॉगवरील सर्व लेख आणि कविता या हिमांशु डबीर यांनी लिहिल्या असून त्यांच्या पूर्वसंमती शिवाय कुठल्याही स्वरूपात कोणीही ते कुठेही प्रसिद्ध करू नयेत. येथील लेखातील आणि कवितेतील सर्व मते / विचार हे हिमांशु डबीर यांचे वैयक्तिक असून ते केवळ त्यांच्यापर्यंतच मर्यादित आहेत. या लेखांचे आणि कवितांचे मूळ हक्क हिमांशु डबीर यांच्याकडेच आहेत. आहे ते असे आहे, आहे ते माझे आहे, पटले तर घ्या...चल हट...हा तर सवालच नाही, तुमच्यासाठी बदलायला... मी काही पाटीवरची अक्षरे नाही! वड्याच तेल वांग्यावर काढायला मला नाही जमत! "ध" चा "मा" करायला मला नाही सवड! आहे ते तोंडावर आहे, मामला सगळा रोख-ठोक आहे! पाठीमागे बोलायला तुमच्या सवड मला नाही! आधी मारुन मग सॉरी म्हणायला मी काही इंग्रजांची जात नाही! उगा लाळ घोटायला मला नाही झेपत! खोटे गोड गोड बोलणे मला नाही खपत! स्पष्टच बोलतो जे जसे वाटते तसे! मला त्यावेळी ना कोणाच्या बापाची भीती वाटते! यारी-दोस्ती माझी काही अप्पलपोटी नाहि तुमच्यासारखे छुपे स्वार्थ साधायला मी नामर्दाची अवलाद नाही!

निवृत्ती हा असा प्रसंग आहे जिथे माणसाला बोलण्यासाठी शब्द कमी पडतात कारण त्यावेळी मनात संमिश्र भावना निर्माण होतात. त्या वेळी त्या व्यक्तीच्या डोळ्यांसमोर आनंदाचे क्षण आणि दुःखाचे दोन्ही क्षण आच्छादलेले असतात. सेवानिवृत्त होणाऱ्या व्यक्तीचे कार्य किंवा योगदान ओळखण्यासाठी सेवानिवृत्ती निरोप समारंभ आयोजित केला जातो. सेवानिवृत्ती भाषण मराठी म्हणजेच retirement speech in marathi हे सध्याच्या कंपनीतील तुमचा अनुभव आणि आयुष्यातील तुमच्या भविष्यातील अपेक्षा यांचे योग्य मिश्रण असले पाहिजे. तुम्ही तुमच्या कार्यकाळात उपस्थित असलेल्या आणि तुमच्या प्रवासाचा एक भाग असलेल्या प्रत्येकाचे आभार मानण्याची खात्री करा. निवृत्तीच्या निमित्ताने विद्यार्थ्यांना सेवानिवृत्ती निरोप समारंभ भाषण मराठी म्हणजेच seva nivrutti speech in marathi किंवा nirop samarambh bhashan in marathi ही लिहिण्यास सांगितले जाते. येथे आम्ही तुम्हाला चार भाषणे देत आहोत आणि तुमच्या गरजेनुसार तुम्ही सेवानिवृत्ती निरोप समारंभ भाषण मराठी व शिक्षक निरोप समारंभ भाषण मराठी त्यापैकी कोणतेही एक निवडू शकता. भाषण 1 | सेवानिवृत्ती भाषण मराठी | seva nivrutti speech in marathi आदरणीय संचालक मंडळ, सहकारी आणि मित्रांनो. ABC बहुराष्ट्रीय कंपनीतून मुख्य कार्यकारी अधिकारी म्हणून माझ्या निवृत्तीवर बोलण्याची संधी मिळाल्याने मला आनंद होत आहे. या कठीण पण विशेष प्रसंगी मी तुम्हा सर्वांचे स्वागत करतो. या कंपनीत तुमच्यापैकी अनेकांसोबत मी एक कार्यकारी अधिकारी म्हणून दहा वर्षे घालवली आहेत. माझी कर्तव्ये आणि जबाबदाऱ्या पार पाडण्यासाठी तुम्ही मला कामाची उत्तम परिस्थिती आणि वातावरण दिले आहे हे कबूल करणे अत्यंत आनंददायी आहे. आज कंपनी अत्यंत फायदेशीर स्थिती...

बरेच दिवस झाले, वर्ष झाले काही लिहिलं नाही. कथा नाही, कविता नाही, एवढच काय तर एखादी चारोळी पण नाही. रोजच्या स्पर्धेत आणि जगण्याच्या धावपळीत आवड, छंद कुठे, कसा मागे पडला कळलेच नाही. कालांतराने पैसाच आवड, छंद, गरज सर्वकाही होऊन जातो. कलेने मानसिक भूक भागेलही पण पोटाची भूक, आर्थिक भूक भागवायला पैसाच लागतो हेच सत्य आहे. पण तरीही कलेसाठी, छंदासाठी वेळ काढायला पाहिजे हे देखील गरजेचं आहे. आज कविता लिहायला एक निमित्य झाल, ते असं की, मित्राच्या ऑफिसमधील एक सहकारी निवृत्त होणार होता आणि त्यांच्या निरोप समारंभात मित्राला एक निरोप कविता त्यांच्यासाठी म्हणायची होती. त्याने मला ह्यावर एक कविता लिहिण्याची विनंती केली. वर सांगितल्या प्रमाणे वर्ष उलटले असतील मी काहीच लिहिले नव्हते, त्यामुळे शब्दच सुचत नव्हते. तरी प्रयत्न केला आणि खालीलप्रमाणे कविता झाली.... (निरोप समारंभात निरोप घेणार्‍या सहकार्‍याला उद्देशून ) निरोप समारंभ कविता | Send Off Poem in Marathi वर्षनुवर्षं काम केल्यावर, एक दिवस असा येतो, नाईलाजाने का असेना, मनुष्य निरोप घेतो. मागे सुटतात ती कामे, जी रोज आपण करायचो, मार्गात येणाऱ्या अडथळ्यांना, आपण एकत्र लढायचो. आमुचे एक सहकारी आज, आम्हास सोडून जात आहे, दुःख झाले मनाला खुप, जरी हे सर्व मला ज्ञात आहे. एवढ्या वर्षात त्यांच्याकडून, खूप काही शिकायला मिळाले, प्रामाणिकपणे काम कसं करावं, हे त्यांच्याकडून कळाले. कोणतेही काम हसत हसत करण्याची, त्यांच्यात होती कला, त्यांची हीच कला, अवगत करायची आहे मला. डोक्यावर बर्फ अन तोंडात साखर, हाच त्यांचा मंत्र आहे, त्यांच्यासारखं काम करणे, हेच यशाचं तंत्र आहे. असे सहकारी आम्हास लाभले, हेच मी माझे भाग्य समजतो, त्यांच्या निरोप समारंभात दोन शब्द बोलायला...

निरोप समारंभ कार्यक्रमाच्या निमित्ताने प्रत्येकाला आपल्या मनातील मनोगत व्यक्त करण्याची नवी संधी मिळते. आपल्या मित्रांविषयी, आपल्या मैत्रिणींविषयी व आपल्या शिक्षकांविषयी विषयी असलेला आदर व्यक्त करण्याची एक संधी असते ती. शब्दांची मर्यादा राखून मनसोक्तपणे बोलण्याची संधी या कार्यक्रमांमध्ये प्रत्येक विद्यार्थी विद्यार्थ्यांनीला दिली जाते. निरोप समारंभाच्या कार्यक्रमांमध्ये विद्यार्थी व विद्यार्थिनी आपल्या शिक्षकांविषयी व शाळेविषयी आभार मानण्यासाठी व निवृत्ती घेणार्‍या शिक्षकांना निरोप देण्यासाठी आज आपण या पोस्टमध्ये निरोप समारंभ मनोगत कविता तसेच निरोप समारंभ शायरी घेऊन आलो आहोत. निरोप समारंभ शायरी व निरोप समारंभ चारोळ्या निरोपाचा क्षण जणू हळव्या त्या फुलांचा, आठवणींची गर्दी जणू क्षण हा दुखाचा. niropacha kshn janu halvya tya fulancha, athvaninchi gardi janu kshan ha dukhacha. प्रत्येक कळीला हक्क आहे फुलण्याचा फूल म्हणून जगण्याचा त्याचप्रमाणे जन्मसिद्ध हक्क आहे आमचा आदरणीय लोकांचा मान राखण्याचा, एक आदर्श व्यक्ति म्हणून जगण्याचा निरोप द्यायचा असतो, निरोप घ्यायचा असतो. pratyek kalila hakk ahe fulnyacha ful mhanunjagnyacha tyachpramane janmsidd hakk aahe amcha adarniya lokancha maan rakhnyacha, ek adarsh vyakti mhanun jagnyacha nirop dyayacha asato, nirop ghyayacha asato. निरोपाचे क्षण हे जवळ आले, निरोप कसा देऊ तुम्हाला दूर होताना नयनी अश्रु दाटून आले. niropache kshn he javal aale, nirop kasa deu tumhala dur hotana nayni ashru datun aale. कौशल्य माझ्यात इतके नाही की मी तुमच्या हृदयात घर करून जाईल, पण विसरणे सुद्धा अशक्य होईल इतक्या आठवणी तुमच्याजवळ सोडून जाईल. koushlya majhyat itak...

बरेच दिवस झाले, वर्ष झाले काही लिहिलं नाही. कथा नाही, कविता नाही, एवढच काय तर एखादी चारोळी पण नाही. रोजच्या स्पर्धेत आणि जगण्याच्या धावपळीत आवड, छंद कुठे, कसा मागे पडला कळलेच नाही. कालांतराने पैसाच आवड, छंद, गरज सर्वकाही होऊन जातो. कलेने मानसिक भूक भागेलही पण पोटाची भूक, आर्थिक भूक भागवायला पैसाच लागतो हेच सत्य आहे. पण तरीही कलेसाठी, छंदासाठी वेळ काढायला पाहिजे हे देखील गरजेचं आहे. आज कविता लिहायला एक निमित्य झाल, ते असं की, मित्राच्या ऑफिसमधील एक सहकारी निवृत्त होणार होता आणि त्यांच्या निरोप समारंभात मित्राला एक निरोप कविता त्यांच्यासाठी म्हणायची होती. त्याने मला ह्यावर एक कविता लिहिण्याची विनंती केली. वर सांगितल्या प्रमाणे वर्ष उलटले असतील मी काहीच लिहिले नव्हते, त्यामुळे शब्दच सुचत नव्हते. तरी प्रयत्न केला आणि खालीलप्रमाणे कविता झाली.... (निरोप समारंभात निरोप घेणार्‍या सहकार्‍याला उद्देशून ) निरोप समारंभ कविता | Send Off Poem in Marathi वर्षनुवर्षं काम केल्यावर, एक दिवस असा येतो, नाईलाजाने का असेना, मनुष्य निरोप घेतो. मागे सुटतात ती कामे, जी रोज आपण करायचो, मार्गात येणाऱ्या अडथळ्यांना, आपण एकत्र लढायचो. आमुचे एक सहकारी आज, आम्हास सोडून जात आहे, दुःख झाले मनाला खुप, जरी हे सर्व मला ज्ञात आहे. एवढ्या वर्षात त्यांच्याकडून, खूप काही शिकायला मिळाले, प्रामाणिकपणे काम कसं करावं, हे त्यांच्याकडून कळाले. कोणतेही काम हसत हसत करण्याची, त्यांच्यात होती कला, त्यांची हीच कला, अवगत करायची आहे मला. डोक्यावर बर्फ अन तोंडात साखर, हाच त्यांचा मंत्र आहे, त्यांच्यासारखं काम करणे, हेच यशाचं तंत्र आहे. असे सहकारी आम्हास लाभले, हेच मी माझे भाग्य समजतो, त्यांच्या निरोप समारंभात दोन शब्द बोलायला...

वेळ तुमची संपली, गरज तुमची सरली, निरोप-समारंभाने मला उखडल्याची जाणीव दिली! वर्षे अनेक झिजली, लोभने योजने सोडली, निरोप-समारंभाने मला उप-याची समज दिली! हृदयाने विचारली, बुद्धीने आचरली, निरोप-समारंभाने मला मनाची उपेक्षा दर्शविली! दैदिप्यमान कारकीर्द, चढता यशाचा आलेख, निरोप-समारंभाने मला 'एकट्याची' सोबत दिली! कालाय तस्मै नम:| नमस्कार ऐसा स्वत:, निरोप-समारंभाने मला 'माझी' नवी ओळख दिली! हिमांशु डबीर ०४-जुन-२००९ या ब्लॉगवरील सर्व लेख आणि कविता या हिमांशु डबीर यांनी लिहिल्या असून त्यांच्या पूर्वसंमती शिवाय कुठल्याही स्वरूपात कोणीही ते कुठेही प्रसिद्ध करू नयेत. येथील लेखातील आणि कवितेतील सर्व मते / विचार हे हिमांशु डबीर यांचे वैयक्तिक असून ते केवळ त्यांच्यापर्यंतच मर्यादित आहेत. या लेखांचे आणि कवितांचे मूळ हक्क हिमांशु डबीर यांच्याकडेच आहेत. आहे ते असे आहे, आहे ते माझे आहे, पटले तर घ्या...चल हट...हा तर सवालच नाही, तुमच्यासाठी बदलायला... मी काही पाटीवरची अक्षरे नाही! वड्याच तेल वांग्यावर काढायला मला नाही जमत! "ध" चा "मा" करायला मला नाही सवड! आहे ते तोंडावर आहे, मामला सगळा रोख-ठोक आहे! पाठीमागे बोलायला तुमच्या सवड मला नाही! आधी मारुन मग सॉरी म्हणायला मी काही इंग्रजांची जात नाही! उगा लाळ घोटायला मला नाही झेपत! खोटे गोड गोड बोलणे मला नाही खपत! स्पष्टच बोलतो जे जसे वाटते तसे! मला त्यावेळी ना कोणाच्या बापाची भीती वाटते! यारी-दोस्ती माझी काही अप्पलपोटी नाहि तुमच्यासारखे छुपे स्वार्थ साधायला मी नामर्दाची अवलाद नाही!

🆕 शाळेचा निरोप घेताना सर्व गुरूजनांना सादर प्रणाम करून, मी जिल्हापरिषद (शाळेचे नाव) -------- या वटवृक्षाच्या सावलीस आलेला एक छोटासा पक्षी आज निरोप समारंभा साठी उभा आहे. इथे बसलेल्या माझ्या प्रत्येक विद्यार्थ्याची अवस्था ही सासरी जाणाऱ्या नववधूप्रमाणे झालेली आहे. प्रत्येकाची शरीरे जरी इथे असली तरी मने मात्र, जुन्या स्मृतींना जागे करण्यात गुंग झालेली आहेत. खरंच ! किती अविस्मरणीय होता हा प्रवास ! याच मूर्ती शाळेत पाचव्या इयत्तेत माझ्यासारख्या मातीच्या गोळयाचे आगमन झाले. या मातीच्या गोळयाला कधी प्रेमाचा स्पर्श देऊन तर कधी शिक्षेरूपी दिव्यात तावून सुलाखून एका मूर्तीचे रूप दिले ते येथील शिक्षकांनी ! सुलाखून एका मूर्तीचे रूप दिले ते येथील शिक्षकांनी ! पाचवीपासून जशी माझी शारिरीक उंची वाढली तशी मानसिक उंचीही वाढली. माझ्या गुरूजनांनी फक्त अभ्यासातील विषयांशीच माझी मैत्री जमवली नाही तर, जगात कसे वागायचे, कसे जगायचे हे देखील शिकवले. अवघ्या सहा वर्षात या सुरवंटांचे रूपांतर फुलपाखरात झाले. सुरवंटांचे झाले पाखरू, सर्वत्र लागले भराऱ्या मारू. नवे जग, नव आशा, शोध घेण्याची जबर मनिषा। याच शाळेने लावले वळण, त्यांवर चढू यशाची चढण ॥ हे वळण लावण्यासाठी, गुरूजनांनी अविरत कष्ट घेतले. शिक्षकांनी आमच्या अज्ञानावर त्यांच्या ज्ञानाचा, अनुभवाचा, संस्कृतीचा लेप दिला. मनाच्या कोऱ्या करकरीत पाटीवर समतेचे, ममतेचे धडे गिरविले. आणि आज ती पाटी ज्ञानरत्नांनी शिगोशिग भरलेली आहे. शिस्तीशिवाय आयुष्य म्हणजे होकायंत्राशिवाय जहाज ! म्हणूनच, आमच्या जीवनाचा कटीपतंग न होण्यासाठी त्याने प्रेमाने शिस्तीचाही डोस पाजला. हे सर्व करताना त्यांनी प्रत्येक विद्यार्थ्याला एकाच मापात तोलले नाही. प्रत्येक दगडातील देव शोधून त्यांवर...